அந்தருவி யாத்திரை – நடையிலும் நதியிலும் வாசி

 சிவா சுவாமிகள் — ஒரு பக்கத்தில் பச்சை பூமியில் நடந்துக்கொண்டே சிவபோகம் செய்யும் மௌன யாத்திரிகர்; மறுபக்கத்தில் சிறிய கடை ஒன்றில் பணிவான மனிதர். 

தெய்வீக பரிசுத்தமும், பணிவும் கலந்து விளங்கும் அருட்பெருஞ்ஜோதி. அவர் வாழ்வின் ஒவ்வொரு நாளும் ஆன்மீக அச்சுருக்கத்தில் தொடங்கி, பிறருக்கு அருளும் நிறைவாக நிறைந்திருந்தது. கடை தொழிலில் முழுநேரமும் கவனமுடன் செயலாற்றிய சுவாமிகள், மாலை நேரம் ஆனதும், உள்ளார்ந்த உந்துதலால் யாத்திரை மேற்கொள்வதை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்தார். 

அந்த ஒரு மாலை — சுரண்டை நகரில் கடையை பூட்டியவுடன், அருகில் இருந்த சுரண்டை சுவாமிகள் உடனாக, இருவரும் நடந்தே புறப்பட்டனர். வழி சுலபம் இல்லை. சுரண்டை விட்டு சுந்தரபாண்டியபுரம், அங்கிருந்து பட்டாக்குறிச்சி, பிறகு தென்காசி — ஒவ்வொரு ஊரும் அவர்களது பாதங்களில் அருள் மலர்ச்சி வீசியது. நாகரிக வழிகளின்றி, சாலைகளின் அமைதியும், மரங்களின் நிழலும் தான் அந்த பயணத்தின் துணை.

சிவா சுவாமிகளின் உள்ளத்தில் சிவபோதமே முழுவதும் இருந்தது. அவர்கள் பேசுவது மிகக்குறைவு. நித்திய தியான நிலைபோல் அவர்கள் நடந்து சென்றார்கள். ஊர்நகரங்கள்  கடந்து, பசுமை காட்டுகள் வழியாக, பூஜையை போன்ற உயர்ந்த அந்த பயணம் ஆனது.

 பாதையில் அவர்களின் நெஞ்சம் சந்திக்க விரும்பியது யார்? யாரது வார்த்தை அவர்களின் உள்ளத்தில் வாசியாக பொலிக்கப்போகிறதோ அந்த சுவாமி — சிவானந்த பரமஹம்சரின் சீடராக விளங்கும் சங்கரானந்தர்.  

  சுந்தரபாண்டியபுரம், பட்டாக்குறிச்சி, தென்காசி என அந்தருவிக்கு நடந்து சென்றபோது, சுவாமிகள் உள் விரைவில் வாசிசுத்தி ஓட்டத்தை உணர்ந்தனர். அவர்கள் காற்றை மட்டும் சுவாசிக்கவில்லை — அந்த காற்றின் வழியே பரபரப்பான பிராணனையும், அதில் மறைந்திருந்த சுத்த சத்துவத் தத்துவத்தையும் உணர்ந்தனர்.  

இயற்கையின் மடியில் — குற்றால அருவியின் ஒலியோடு, அந்தருவி எனும் அந்த அதிசயத் தலத்தில் அவர்கள் அடைந்தனர். அங்குள்ள அரண்மனை போன்ற பாறைகள், அருவியின் இசை, சந்திரனின் மென்மையான ஒளி — அனைத்தும் ஒரு மௌன யாகம் போல அமைந்திருந்தது. அவ்விடத்தில் , அருமைத் துறவி சுவாமி சிவானந்த பரமஹம்சரின் சீடர், சங்கரானந்தர் தியானத்தில் அமர்ந்திருந்தார்.

சிவா சுவாமிகள் அவரை நேரில் சந்தித்தனர். அந்த இரவு யோகத்தின் ரகசியங்கள் குறித்தும், சுவாச நெடிய பாதையிலும், ஜீவனுடனான சிவ சந்திப்பின் வாயிலாக நடந்தேறும் ஒருமித்த நிலையையும் பற்றிய விசேட உரையாடல் நடந்தது. எல்லா வார்த்தைகளும் ஓராயிரம் மூலமந்திரங்களை போலவே இருந்தன. வார்த்தைகளின் நடையில் அருள் சிந்தனைகள் பெருக்கெடுத்தன.

அந்த இரவு — உரையாடல் கடந்தது; ஆனால் அவர்களின் உள்ளங்களில் எழுந்த வாசியின் ஒலி, இன்னமும் யாராலும் கேட்க முடியாத ஓர் இசை போல ஓடிக்கொண்டிருந்தது.

விடியற்காலை வந்துவிட்டது. இருளும் ஒளியும் ஒன்றுபட்ட அந்த தருணத்தில், சுவாமிகள் திரும்ப நடந்தே சுரண்டையை அடைந்தார். ஏற்கனவே கடையின் கதவை திறப்பதற்கான சத்தம் நகரத்தில் ஒலிக்கத் தொடங்கியிருந்தது. வழக்கமான கடைதிறப்பு நடந்தது — ஆனால், இன்று அவருக்குள் வாசி நதி ஓடிக் கொண்டிருந்தது.

source :